“Don Bosco, da’s blijven groeien in je engagement”

Een nonkel met connecties als pater, en Bart Boones verhaal bij Don Bosco begon. Van de middelbare school tot het speelplein, van cursusinstructor tot kok: zelfs nu nog is Bart bij de Don Boscowerking betrokken.

“Ik heb nooit op een andere middelbare school gezeten, maar ik hoorde wel van vrienden bij de jeugdbeweging hoe het er bij hen aan toeging. Achteraf gezien was ik heel blij met de sfeer die er bij ons hing”, legt Bart uit. Hij maakte al vroeg kennis met de speelplaatsanimatie van Don Bosco. “Elke vrijdagmiddag bereidden de laatstejaars activiteiten voor, voor de leerlingen van de eerste graad.”


Groeien in engagement

“Zo kwam er op een dag ook een groep leerlingen onze klas binnen om uitleg te geven over de speelpleinwerking. Met een groepje vrienden vertrokken we om animator te worden, en dat ben ik gebleven tot ik afstudeerde.” En hoewel je ook speelpleinanimator kan worden zonder cursus te volgen, wordt die toch warm aangeraden.

Bart legt uit waarom: “Tijdens de week waarin je daar blijft slapen, leer je niet alleen hoe je spellen moet voorbereiden en aankleden, maar leer je ook en vooral animatoren van andere speelpleinen kennen.” Precies daar ligt volgens hem de kracht van Don Bosco: animatoren van over heel Vlaanderen samenbrengen en hen de kans geven om te groeien in hun engagement.

Mayonaise in je oor

Zijn meest memorabele herinnering aan die periode? “Ik weet niet of ik die wel moet vertellen”, lacht Bart. “Laten we zeggen dat mijn broer en ik erom bekendstonden niet veel gêne te kennen. We durfden al eens vunzige streken met eten uit te halen. Niet dat we dat verspilden, maar van eten van de grond of frietjes dopen in de mayonaise in ons oren waren we niet vies.” Maar wat Bart zelf het meest choqueerde, was dat zijn mede-instructoren op weekend niet naast hem aan tafel wilden komen zitten. “Als het moest, kon ik me ook echt serieus gedragen, hoor.”

En dat terwijl Bart vroeger eigenlijk best verlegen was. “Ik had me nooit kunnen voorstellen dat ik voor een heel speelplein of op een podium zou staan, maar ook daar heb ik nu geen problemen meer mee. De mensen die op het speelplein schaamteloos zichzelf durfden te zijn, hebben een blijvende indruk op mij nagelaten.”


Kalmte kan u redden

“Volgens mij herken je jeugdwerkers aan hun talent om niet te panikeren als er iets verkeerd loopt”, besluit Bart. “Ik herinner me een cursus waarop ik hoofdinstructor was, maar waarop alles in het honderd liep. Gelukkig stond er een goede ploeg achter me, die me hielp om de problemen ook weer op te lossen.” Don Bosco leert je niet alleen organiseren, maar ook en vooral omgaan met anderen, en daar pluk je de rest van je leven de vruchten van.

Geïnspireerd
door het verhaal van Bart?

Lees nog andere verhalen Volg Droomfonds Don Bosco op facebook.
Wil je op de hoogte blijven?
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief