“In alle 132 landen voel je diezelfde Don Boscosfeer”
Bart Decancq heeft al een heuse Don Boscocarrière achter de kiezen. Van animator tot instructor, van leerkracht tot directeur, van speelpleinen in Kortrijk tot in Oud-Heverlee. Vandaag is hij provinciaal van de salesianen in Vlaanderen en Nederland. En dat heeft hij allemaal te danken aan een cruciale ontmoeting op de schoolbanken.
(Op de foto met een foto van hem zelf als animator op het speelplein in Antwerpen.)
Voyage mystère
Bart heeft heel graag op het speelplein gestaan. Al in het begin van zijn twintiger jaren werd hij verantwoordelijke over de tien wijkspeelpleinen van Leuven. “Een van mijn mooiste herinneringen waren onze voyages mystères”, vertelt Bart. “Ik herinner me onze busrit naar Amsterdam nog. We hadden de jongeren wijsgemaakt dat we op weg waren naar Frankrijk, maar eigenlijk reden we richting Amsterdam, om Jos Brink te ontmoeten. Toentertijd was dat een bekend cabaretier. Jos en ik hadden een gezamenlijke vriend, en die had ervoor kunnen zorgen dat Jos peter wilde worden van de wijkspeelpleinen. Marlène de Wouters werd meter. VTM was toen pas begonnen als zender, en Marlène was een van de eerste presentatrices. We zijn toen naar Vilvoorde gereden om haar te ontmoeten”, vertelt Bart terwijl hij een groepsfoto uit de oude doos haalt.
Een levensbepalende ontmoeting
Barts avontuur bij Don Bosco begon heel onverwacht op de hogeschool. “Na het secundair onderwijs koos ik voor de opleiding regentaat in Brussel. Daar ontmoette ik de salesiaan Jan Scheymans, die verbleef in het opleidingshuis in Oud-Heverlee. Dat klikte goed tussen ons. Toen hij gezakt was voor geschiedenis, ben ik hem bijles beginnen te geven.” En zo leerde Bart de gemeenschap van Don Bosco kennen. In 1978 woonde hij de priesterwijding van z’n vriend bij en startte hij als animator op het speelplein, om uiteindelijk ook zelf te kiezen voor het gemeenschapsleven als salesiaan.
Hoe zijn leven er zijn hebben uitgezien als hij Jan destijds niet tegen het lijf zou gelopen zijn? “Dat weet ik niet”, zegt Bart. ”Dan was ik alleszins nooit in contact gekomen met Don Bosco. En dan zou ik deze weg niet zijn ingeslagen. Maar ik heb er absoluut geen spijt van dat dat wel is gebeurd.”
Waarom Don Bosco?
Tijdens zijn noviciaat, het kennismakingsjaar, merkte Bart dat het gemeenschapsleven binnen Don Bosco echt wel iets voor hem was. “Nochtans had ik dit leven vroeger niet voor ogen. Ik was eigenlijk vrij kritisch voor alles wat met geloof te maken had. Volgens mijn leraar godsdienst was ik de vrijzinnigste van de klas. Niet dat ik iets tegen godsdienst had – meer iets tegen de manier waarop het soms voorgesteld werd. Mijn broers en zussen en ik hadden allemaal een nogal klassiek beeld van paters in een kerk."
"Hier bij Don Bosco vond ik plots een andere, modernere manier om met geloof om te gaan.”
Ook de broer van Bart ontdekte deze nieuwe manier van geloofsbeleving, en koos net als Bart voor een leven als salesiaan.
Die typische Don Boscostijl ervaar je overal ter wereld op dezelfde manier, meent Bart: “Een oud-leerling ging eens naar een Don Boscohuis in China en zei dat ze daar exact dezelfde sfeer voelde als hier in België. Waar ter wereld je ook komt: in die 132 landen waar er salesianen leven, vind je dezelfde sfeer terug.”
