"Het is hier huiselijk en warm, maar we missen buiten een speeltuig waar de jongeren zich kunnen uitleven."
Ellen Renson is 43 jaar en geboren in Tongeren. Ze heeft maatschappelijk werk gestudeerd in Heverlee. Door dyslexie en een beperkte concentratie was school een hele uitdaging. Ze heeft als kind ervaren wat het is om ouders te hebben die altijd naast je staan, supporteren en voor je strijden.
Hoe zag jouw loopbaan eruit?
Ik heb gewerkt als eventcoördinator bij Amnesty International, bij de integratiedienst van de stad Hasselt en daarna bij dienst Wijkontwikkeling. Daar kwam ik in contact met Jeugdhulp en dat deed me veel. Toen de vacature van Junitas voorbij kwam, besliste ik om hiervoor te gaan. Op 1 januari 2020 ben ik gestart als directrice bij Junitas. Dat zijn 3 werkingen met een 36-tal medewerkers: het Jongenstehuis in Genk, dagcentrum De Passer in Genk en leefgroep De Weijers in Dilsen-Stokkem.
Wat is leefgroep De Weijers?
Het is een groep van tien jongens en meisjes tussen 4 en 18 jaar, ze verblijven hier gemiddeld 5 jaar. Het is hier heel huiselijk en warm, de keuken is het hart van het gebouw, waar de kinderen kunnen meehelpen.
Welke uitdagingen zijn er verbonden aan jouw functie?
De job biedt veel variatie, soms is het heel praktisch, dan weer beleidsmatig. Het contact met de jongeren probeer ik waardevol te maken en vind ik heel fijn. Ik wil graag dat ze weten dat ze ook op mij een beroep kunnen doen. Ik schep mogelijkheden zodat het voor de medewerkers aangenaam werken is. Tijdens de coronacrisis hadden we moeilijke situaties in de leefgroep. De begeleiders zijn de eerste buffer en degenen die het moeten doen. Dat kan ik van hen niet overnemen, maar ik probeer hen zo goed mogelijk bij te staan.
"Een fijn team van begeleiders staat dag en nacht klaar voor de kinderen."
Hoe hebben jullie de coronapandemie doorstaan?
Tijdens de eerste lockdown hadden de kinderen weinig contact met hun context. We hebben contact mogelijk gemaakt, eerst digitaal en dan door een buitenruimte te voorzien waar ze bezoek konden ontvangen. De tweede lockdown was evenzeer moeilijk. Rond Dilsen-Stokkem waren er veel besmettingen. Bijgevolg werd er veel getest, kinderen of medewerkers moesten in quarantaine… dat gaf veel spanning. Door het afstandsonderwijs hadden we ook overdag begeleiders nodig om de jongeren daarbij te ondersteunen. De overuren stapelden zich op.
Wat is momenteel de grootste nood bij leefgroep De Weijers?
We zitten aan een groot bos. Het is een fijne omgeving, alleen is het speeltoestel versleten en dus niet meer veilig. Vorig jaar hebben we daarom een speeltuig aangekocht. Maar toen ging dat bedrijf failliet en waren we een groot deel van ons geld kwijt. Het speeltuig dat we graag willen, heeft een hanghuisje en een kraaiennest, waar ook oudere kinderen in kunnen schommelen. Als de kleinere kinderen een uitlaatklep hebben buiten, dan is het binnen rustiger. Dat heeft voordelen voor iedereen. We zullen heel blij zijn als het speeltuig er staat.
